ماگوت تراپی یا لارو درمانی یکی از روش های درمان زخم های مزمن می باشد.
ماگوت به نوازد کرمی شکل مگس لوسیلیا سریکاتا گفته می شود که در آزمایشگاه های بهداشتی پرورش می یابند.
استفاده از لارو برای درمان قدمتی تاریخی دارد و بسیاری از منابع به ثبت رسیده است. از زمان حنگ های جهانی تا جنگ های داخلی آمریکا و حتی در زمان هنری سوم فرانسه در حدود ۱۵۰۰ میلادی این روش درمانی به ثبت رسیده است.
با ظهور آنتی بیوتیک ها در سال ۱۹۴۰ به مرور استفاده از ماگوت کمرنگ تر شد تا اینکه در عصر حاضر باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ظهور پیدا کردند.
در سال ۲۰۰۴ سازمان FDA آمریکا ماگوت تراپی را بعنوان روش درمان تایید کرد.
مکانیسم عمل لاروها
مکانیسم عمل لاروها به صورت ذیل می باشد:
- در بزاق لاروها آنتی بیوتیک Allantoin وجود دارد کـه روی طیف وسیعی از باکتریها مؤثر است؛
- آمونیاک تولیـد مـی کننـد کـه خاصـیت میکروب کشی بـالایی دارد
· pH زخـم را بـه حـدود ۵/۸ – ۸ میرساند که در این pH کلونیزه شدن باکتریها دچـار مشکل شده و بهبود زخم تسریع می شود؛
- در قسمت سر لاروها نیـز موهـای نـوک تیـز و فراوانـی وجود دارد که برخورد فیزیکی آن با میکـروبهـا سـبب نـابودی قسمت قابل توجهی از آنها می شود؛
- لاروها موادی شبیه اینترولوکین ۶ ترشح می کنند که سبب تسریع در بهبودی زخم و به وجود آوردن فیبروبلاسـتهـا می شوند؛
- جنب و جوش و حرکات فراوان لارو سبب خونرسانی بیشتر به محل زخم می شود؛
- فعالیت لاروها لحظه به لحظه زخم را کوچکتر می کنند
- لارو فقط بافت مرده را میخورد، در دبرید جراحی همراه بـا بافت عفونی و نکروزه، قسمتی از بافت سالم هم توسط جراح برداشـته می شود.
- لاروها نسوج مرده را از بین می برند و ساخت نسـوج زنـده و سالم را فعال میکنند.
- زخم را از باکتریها پاکسازی مـی کننـد،در حالی که به نسوج زنده و سالم آسیبی نمی رسانند.
- این کرمهـا نسوج نکروزه و عفونی را می خورند و بعد خودشان از زخم بیرون می روند.
روش ماگوت تراپی
لارودرمانی روشی شناخته شده برای درمـان زخـمهـا و عفونتهای مزمن است که در دنیا انجام می شـود. در ایـن روش لارو حشره استریل را پس از این که از تخـم بیـرون آمـد، روی زخم میگذارند تا از نسوج مرده زخم تغذیه کنند. وقتی لاروها به مرحله بلوغ رسیدند، دیگر از زخم تغذیه نمی کنند، سپس آنهـا را تعویض می کنند و لاروهای دیگری روی آن قرار می دهند
فواید عمومی لارو درمانی
- در لارو درمانی نیاز به جراحی و برداشـتن بافـت عفـونی نمی باشد.
- زمـان درمـان در ایـن روش کوتـاه مـی باشـد (۳ روز در زخمهای عفونی و ۴ماه در زخمهای عفونی دیابتی)
- نیاز به بستری شدن در بیمارستان نمی باشد.
- هزینه درمان در آن کمتر می باشد.
- در طول درمان فقط نیاز به اکسیژن دارند
کاربردهای بالینی
استفاده از ماگوت تراپی برای درمان زخـم دیـابتی، زخـمهـای بستر، سوختگیها روشی بسیار ساده و نسبتاً ارزان می باشد.
لارودرمانی همچنین در زمانی کـه سـلامت بیمـار در خطـر بوده یا قادر به تحمل آنتی بیوتیک نیست، مفید است.
درحالی که آنتی بیوتیکها و سلولهای بیگانه خوار بـرای رسـیدن به منطقه آسیب دیده به ذخایر کافی خون نیاز دارند، مـاگوت هـا در یک زخم باز تنها به اکسیژن نیاز دارند تا بتوانند بافت مرده را ازبین برده و زخم را از باکتریها پاکسازی کنند.
لاروها همچنین در زدودن انواع باکتریها ازجملـه اسـتافیلوکوکهـای مقـاوم در برابر متیسیلین MRSA مؤثرند. با استفاده از این روش درمان در بیماران دیابتی یک ماه تا حداکثر ۴ ماه و در بیماران غیر دیـابتی از سـه روز تا حداکثر ۹ روز طول می کشـد.
احتیاطات
- برای جلوگیری از احساس خارش و رطوبت در زمان استفاده از ماگوت پوست اطراف زخم باید با هیدروکلوئید پوشانده شود.
- استفاده از ماگوت فقط زیر نظر متخصص مراقبت از زخم و تیم پزشکی توصیه می شود.
- در صورت بروز حساسیت احتمالی ادامه درمان متوقف شود.
- استفاده از لارو های غیر بهداشتی و غیر استریل به هیج وجه توصیه نمی شود.
دیدگاه خود را بنویسید